DRUK, DRUK, DRUK.

Zondag 27 januari 2008 was zelfs voor mij een nogal drukke dag.

Vooral omdat het al wat later was dan een door-de-weekse dag kwam ik bijna in tijdnood wilde ik weer mijn zondagmiddag-uitje met Margreth en Boris ( hondje) een beetje op tijd beginnen.

Nadat ik opstond was ik namelijk eerst al anderhalf uur bezig met de gebruikelijke dingen die voor iedereen gelden, plus het vullen van mijn zuurstofvaatje, het vernevelen van een medicijn, de pufjes innemen en wat tabletten naar binnen werken.

Daarna was ik doende om een personeelsadviseur van Essent, tegenwoordig een Human Resource-businesspartner genaamd een mailtje te zenden.

Ik had namelijk afgelopen vrijdag deze man met mijn manager bij mij thuis op bezoek gehad om een eventuele gang naar de WIA ( vroeger WAO ) te bepraten.

Aangezien er de kans bestaat dat na een geslaagde transplantatie, waar ik immers op hoop, ik eventueel weer inzetbaar kan zijn voor het bedrijf lijkt mij deze gang niet zo verstandig.

De bedrijfsarts had geadviseerd dat ik definitief niet meer in staat zou zijn ooit weer werkzaamheden voor Essent uit te kunnen voeren. Dat advies was voor de HR-man blijkbaar voldoende om na bijna 27 jaar dienstbetrekking mij het WIA-traject te laten bewandelen.

Op zo'n moment is het altijd verstandig om dan extra na te denken.

Het is immers voorstelbaar dat onze Jan Peter Balkenende na een gelukte transplantatie tegen z'n keuringartsen zegt: "Die Laarhuis is best weer voor een aantal uren per week inzetbaar". En dan zou Hans Laarhuis vanuit de WIA opnieuw kunnen solliciteren naar een geschikte functie.

Ik geloof nou niet dat er dan veel werkgevers bij mij op de stoep zullen staan om een getransplanteerde man van 55+ in de armen te sluiten.

Dus geen goed idee, maar op welke manier breng ik de heren dat aan het verstand.

Gelukkig bladerde ik vanmorgen in allerlei documenten die ik vanuit het UMCG (Universitair Medisch Centrum Groningen) mee had gekregen. Daarbij ook een brochure over: " Werken na een longtransplantatie".

Daarin werd duidelijk uiteengezet dat een ( gedeeltelijk) werkzaam leven na transplantatie zeker niet is uitgesloten.

Vandaar mijn mailtje vandaag naar de HR-man. Daarin het bericht dat hij deze brochure van mij krijgt voordat hij morgen een gesprek met het management heeft waarin mijn geval ook ter sprake komt. Morgenmiddag hoor ik van hem welk standpunt Essent inneemt. Afwachten dus.

Bovenstaande is zo'n bezigheid die je toch wel wat stressig maakt. Iets wat ik er eigenlijk niet bij kan gebruiken.

Iets minder stressig was de uitnodiging van onze schoondochter (niet getrouwd!) om afgelopen vrijdag aanwezig te zijn bij de uitreiking van haar masterdiploma PMT (PsychoMotorischTherapeut) in Zwolle. Dat klinkt als een klok. Na de CALO-opleiding in Zwolle zwoegde ze in haar vrije tijd naast haar baan vele uurtjes om dit diploma te behalen. Een referaat (verhaal over opdracht) door haar, gevolgd door de uitreiking van het diploma en daarna een drankje zorgden voor een gezellige middag.

Nu nog het invullen van belastingformulieren van mij, Margreth en dochter plus het dagelijkse hometrainen, gewichtdrukken, op de hond passen en verdere beslommeringen zoals af en toe wat schrijven op deze weblog en twee keer in de week naar de fysiogroep en de weken gaan veel te snel voorbij.

Berichtjes zenden naar andere lotgenoten maken de tijdsinvulling compleet.

Tot zover.

groeten

Hans Laarhuis