DE CONFRONTATIE BLIJFT WEL DEGELIJK

Ik wilde er weer uit, het was woensdagmiddag 26 augustus 2009, 12.20 uur en werd opgehaald door dochter Judith en echtgenote Margreth.



Ik denk dat het de 5e of 6e keer was dat we weer met een fraai weertje lekker bij ons achter in de tuin konden zitten.
Gelukkig heeft het naar huis gaan toch ook wel weer een positieve invloed om de gehele confrontatie onder de huidige omstandigheden de baas te kunnen, denk ik.
Een weg met elkaar proberen te vinden van elkaar steunen,elkaar blijven begrijpen.
Daarnaast de dagen zo in te delen dat deze, hoe moeilijk het ook blijkt te zijn tot innerlijke rust te komen.
Nogmaals wil ik benadrukken dat ik de contacten die ik tot nu heb erg waardeer.
Eerst was het best nog wel eens erg lastig wanneer er door soms teveel drukte om mij heen de toestand wat moeilijk te hanteren was.
Fijn is het dat alles wat in een rustiger vaarwater is terecht gekomen.
Er is ook de mogelijkheid om af en toe thuis mensen ontvangen zoals familie,buren en bekenden.
Veel respect heb ik voor Margreth, Rolf, Judith en Anouk.
Ieder van hun proberen op hun eigen manier invulling te geven, ondanks dat ze hun eigen leventje ook moeten leven.

Wat Rolf betreft denk ik wel eens dat hij teveel hooi op z'n vork wil nemen. Ik ben geen psycholoog maar soms denk ik dat het vooral nu toch wel belangrijk is om je
activiteiten, gedachten en interesses in je voordeel te ordenen.
Je kunt echt niet veel meer doen dan zowel je reguliere baan in het onderwijs, je ondernemende opstelling samen met je compagnon in jullie winkeltje Dunkey Munkey en je belangstelling voor draaitafelgeluiden.

Daarnaast hoor ik ook nog berichten van een studie waarmee je zou willen beginnen.
Rolf, slaap er samen met Anouk nog eens een extra nachtje over zodat er een evenwichtige situatie voor jullie zal ontstaan. Je houd dan ook nog tijd over om echt voor jezelf en met elkaar jullie interesses te delen.


En onze dochter Judith is nog druk doende om een baan met een vast contract in de kinderopvang te bemachtigen.
Door allerlei bureuacratische regels moeten jongeren op contractbasis na een vaste periode ( 1 jaar ) voor 3 maanden tijdelijk stoppen.
Het is dan ook best wel sneu voor haar en heel erg onlogisch dat zelfs bij een goed functioneren door haar het desbetreffende kinderdagverblijf aan zulke regels gebonden is.
Ik hoop dan ook maar dat hiervoor een oplossing komt.
Af en toe helpt ze in het winkeltje dunkey&munkey om waren aan de man te brengen.
Ook dit soort zaken blijven natuurlijk in je rol als vaderfiguur erg vervelend in je gedachten ronddolen.
Vooral omdat ik in mijn positie ook niet zoveel kan doen.

Met de hoop dat wij hier in Enschede nog even kunnen blijven doorgaan zoals het nu gaat en dat hierdoor ook een positieve impuls vanuit zal gaan wil ik er de moed voorlopig nog even inhouden. Ondanks de beperkingen leveren de ook nog waardevolle momenten onbewust gevoelens van klein geluk op. Met de wens dat mijn gezin hier ook in mee kan gaan.

Ik wens iedereen alle goeds toe.

Hans Laarhuis