18.00 uur
Na vele afwegingen hebben mijn gezin en ik samen besloten dat ik morgen naar een hospice in Enschede ga.
Dat was een moeilijke beslissing.
In de thuisomgeving kan fijn zijn tot een moment dat dat echt niet meer kan.
Gedurende vooral de laatste maand heb ik zoveel aan conditie in moeten leveren dat vele zaken die een tijdje geleden voor mij nog vanzelfsprekend waren nu uiterst moeizaam gaan.
Ik wil niet hebben dat straks de thuissituatie zo gecompliceerd voor mijn gezin/familie gaat worden dat deze belasting te veel wordt.
Bovendien ben ik dan verzekerd van proffesionele zorg. Een speciaal team, de huisarts kunnen mij dan ook beter begeleiden. Visite is ook goed mogelijk, zelfs mijn huisvriend Boris mag mij komen bezoeken.
Vanmiddag is er bij mij een morfinepompje aangebracht.
Dat op uitdrukkelijke wens van mij omdat ik nu al bijna geen twee maanden s'nachts geen oog dicht doe vanwege een cominatie van pijn en piekeren over datgene wat ons zoal moet overkomen en wat er nog komen gaat.
groetjes
Hans
donderdag 9 juli 2009
MORGEN NAAR HET HOSPICE
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Margreth en ik in een eerder jaar
Op onze spartamets bij Bergen.
8 opmerkingen:
Hans, Margreth, familie, ik wens jullie heel, heel veel sterkte, kracht en dierbare momenten van samen zijn.
Leny
Dear Hans,
Ik heb net je laatst berichten gelezen en schiet helemaal vol.
Wat gaat jou leven ineens een heel andere richting in dan je verwacht had.
Hoe zwaar is de weg die jij en je geliefden nu moeten gaan.
Ik heb hier echt geen woorden voor.
Een dappere beslissing van jou om èn om een morfinepomp te vragen èn om te verhuizen naar de Hospice.
Ik hoop dat deze beslissing je rust geeft. Dat je eindelijk kunt slapen en je kunt overgeven aan dat wat er nu allemaal gebeurt.
Als je het fijn vindt om kaarten te ontvangen, zou je dan het adres willen geven?
Heel veel strekte voor jou en voor alle mensen om je heen die van je houden!
Liefs Jan en Alida
hoi hans,
met kippevel zit ik je blog weer te lezen, verdorie...wie had dit nou verwacht...
ik leef erg met jullie mee in deze hele zware tijd.
ik hoop dat de morfine pomp wat verlichting geeft , zodat je lekker kan slapen en ook wat meer energie hebt om wat te genieten van kleine dingen.
ik wens jullie sterkte!!
dikke knuffel
irma
Hans en natuurlijk iedereen in je naaste omgeving,
Jeetje wat een bizarre berichten,Jij die zo ontzettend graag een longtransplantatie wilde moet nu de beslissing maken om naar een hopice te gaan.Ik hoop dat het je rust brengt en je hebt inderdaad alle hulp onder handbereik.Alle liefs voor je Ineke
Hans,
Dit is wijs besluit. Hou elkaar goed vast.
Brenda Vis
Beste Hans,
Ook bij mij schieten de tranen in de ogen....zo'n andere situatie van jou en van Jan, maar toch ook zo veel herkenning. Heel veel sterkte....en blijf praten met Margreth en je kinderen. De gesprekken van toen is waar ik nu zo vaak op terug kan kijken. En vergeet niet de humor, dat hield ons overeind. Ik weet niet zo goed meer wat ik anders kan zeggen.....
Hartelijke groet,
Stans
Beste Hans,
Een dikke knuffel voor jullie allemaal.
Liefs Gertie
Lieve Hans en Margreth.
Woorden schieten te kort. Na al dat wachten op een transplantatie,
gaat het nu ineens een hele andere kant op. Dit verwacht je niet, wat vreselijk voor jullie. Met tranen in de ogen heb ik je weblog gelezen. (ik wist helemaal niet van het bestaan). Hans en Margreth wij willen jullie heel veel sterke toewensen.
Hopelijk heb je door de morfinepomp minder pijn en kun je beter slapen. En wat een zware maar moedige beslissing om te verhuizen naar de Hospice. Lieverds heel veel kracht en sterkte sterkte samen met jullie kinderen.
Henry en Elly
Een reactie posten