BIJNA ALWEER VOORJAAR

16.30 uur

Voordat we het met z'n allen beseffen belanden we deze maand alweer in het voorjaar 2008.
Dit gecombineerd met het feit dat ik op de wachtlijst sta is voor Margreth reden om hier en daar al wat te beginnen met de voorjaarsschoonmaak.
Vandaag was ze al druk om de hele benedenverdieping te stofzuigen en boven overal stof af te nemen.

Dit had ook te maken met het bezoek van zoon Rolf en vriendin Anouk gisterenavond bij ons.

Anouk belde vanmorgen, ik pakte op en zij vertelde dat het niet de eerste keer was dat ze bij ons was geweest en nadien een soort van kleine pukkeltjes op de armen had.

Je gaat er dan vanuit dat er bij ons thuis een of andere boosdoener is die hier de veroorzaker van is.

Onze grote huisvriend cairnterrier Boris zou in eerste instantie in aanmerking komen.
In theorie zou dit kunnen, maar omdat wij dit altijd zorgvuldig in de gaten houden was dit niet te verwachten.

Ook omdat hij nog maar kort geleden een plukbehandeling en een uitgebreide wasbeurt had gehad en hij tevens geregeld buiten wordt geborsteld was dit niet erg aannemelijk.

Voor alle zekerheid kreeg Boris met een pipetje nog een middeltje tegen al die beestjes die hij als hond buiten wel eens tegenkomt.

Verder zijn Margreth, dochter Judith en ik niet van een vroegere generatie die 1 keer per week op de zaterdagavond in een teil water poedelde.

Ook proberen we alles i.v.m. mijn te verwachten opname zo vrij mogelijk te houden van alles wat ook maar voor een bacterie doorgaat.

Afgelopen week heeft Judith 1 dag in Almelo op een kinderdagverblijf gewerkt om te laten zien hoe zij met de kinderen omgaat.

Ze was blij met de mededeling aan het eind van de middag dat ze het prima had gedaan.Ze krijgt bericht wanneer ze eerst als invalkracht met een vast aantal uren per week kan beginnen. Nu werkt ze ook op invalbasis bij een andere kinderopvangorganisatie maar heeft daar minder kansen.
Dus uiteindelijk zijn Judith, Margreth en ik blij omdat dat voor haar ook weer wat meer zekerheid geeft.

Als ouders heb je dan weer een goed gevoel dat je zoon of dochter ergens in de maatschappij een werkplek vinden waar ze zich op hun plek voelen.

Allicht zal zich na verloop van tijd weer iets anders aandienen.

Vastroesten op 1 stek is ook altijd niet het meest optimale.

Nou, verder wachten we maar af wat er de komende week zoal op ons af komt.

Vooral in dit en het komende jaargetijde denk ik ook wel vaak: " Voor mij mag het ook nog wel eventjes duren voordat ik een telefoontje uit Groningen krijg".

Als ik het rustig aan doe geniet ik nu ook nog wel van datgene wat ik zo overdag nog allemaal mag doen en meemaak. Ik weet wat ik nu heb en moet afwachten hoe het allemaal zal gaan.

Dit is soms het twijfelgevoel dat je dan weer hebt. Anderzijds wil ik er toch ook wel helemaal voor gaan.

Uiteindelijk zal de oplossing toch in Groningen moeten komen.

Vanmiddag belde ik met medetransplantatiegenote Ine Pross .

Zij is vlak voor kerstmis 2007 getransplanteerd en heeft ondanks haar zeer grote blijheid met haar donorlongen toch nog wel last van optredende bijverschijnselen.

Ondanks dat is ze heel dankbaar voor het nieuwe leven dat zij nu mag leven.

Het opschrift op het naaststaande autootje heeft voor haar ook veel betekend.

Beste mensen, tot zover vandaag.

Bedankt voor het lezen en alvast bedankt voor het plaatsen van je berichtje.

Vind ik wel leuk. Alleen maar klikken op "REACTIES" hieronder en de rest gaat vanzelf.

.

Groeten

Hans