DAGBOEK

MIJN BELEVENISSEN

zaterdag 14 februari 2009

NIET ECHT GEWELDIG

19.30 uur

De laatse keer op 2 februari schreef ik dat ik griepverschijnselen had en er zich een bacterie in mijn luchtwegen en longen genesteld had.
Ik was deze week nog steeds veel benauwder en had ook echt weinig energie. Een gevoel dat je de hele dag wel weg kunt dommelen.
Omdat er na twee weken nog geen verbetering was leek het mij verstandig om de longarts nog maar eens te bellen.
Afgelopen vrijdag had ik na een longfoto te hebben laten maken een afspraak met een longarts in het MST Enschede.

Bleek dus duidelijk op de foto een longontsteking te zijn.
Wat nu, zei mevrouw dokter Heekelaar. Er zijn twee opties, of hier in het ziekenhuis blijven, of met gerichte medicijnen thuis "uitzieken".
Uiteindelijk koos zij ervoor om in ieder geval het weekend thuis met de nieuwe medicatie te beginnen en a.s. dinsdag met mijn eigen longarts dokter Van de Valk te bellen om te laten weten hoe het gaat.
Omdat ik nog niet zodanig erg benauwd was ( kon nog wat kletsen en bewegen) was ik het met mevrouw Heekelaar eens.
Zo'n ziekenhuiskamer met meerdere proestende longpatienten is immers ook niet zo'n aantrekkelijke optie. Dus ging ik gelukkig weer met Margreth naar huis.
De laatste ervaring in mei 2007 met een longontsteking in het ziekenhuis was toen door een zogenaamd NORO-virus ook niet zo'n succes. Zelfs verpleegkundigen moesten toen al flatulerend en fomerend het veld ruimen.

In ieder geval kon ik vandaag de energie vinden om even dit stukje tekst te typen.

Het volgende hoeft u niet te lezen, maar ik wil er alleen iets over kwijt.

Ik kan ook nog even in het kort iets laten weten welke reaktie ik afgelopen donderdag 12 februari van de directie van het vroegere Essent Netwerk, nu Enexis geheten heb gekregen.
Een reaktie op mijn uitgebreide persoonlijke brief waar ik ongeveer 6 weken op heb gewacht.
Daarvoor had mijn vakbond ook al een poging gewaagd om Enexis haar maatschappelijke verantwoordelijkheid ten opzichte van mijn positie te tonen.
In mijn brief had ik de directie ingelicht over mijn forse inkomensachteruitgang naar de WAO in combinatie met mijn dure leventje als chronisch zieke met een longtransplantatie voor de boeg.
Ook had ik hem geschreven over het long(transplantatie) gebeuren in Nederland.
Zelfs met een link naar de site http://www.longtransplantatie.nl/ en naar mijn eigen site.
Nu dan, na al die weken laat de directeur van Enexis mij weten alle begrip voor de situatie te hebben maar helaas geen mogelijkheid ziet om mij op een of andere wijze enigszins tegemoed kan komen.
Hij wenst mij en mijn gezin nog wel veel sterkte in de komende periode. Daar ben ik dan ook erg blij mee.

In ieder geval is het mij duidelijk geworden op welke sociaal-maatschappelijke wijze Enexis om gaat met de primaire belangen van een medewerker die bijna 28 jaar in dienst is geweest.
Sinds het bekend zijn van mijn ziekte jaren geleden heeft de organisatie in het geheel niet de sociale vaardigheid gehad om mij hierin vooral vanuit mijn oorspronkelijke functie ook maar enige positieve ondersteuning te geven.
Vooral het laatste jaar heb ik moeten constateren dat ik alles, maar dan ook alles zelf en met hulp van mijn vakbond heb moeten uitzoeken op welke manier ik die moeilijke weg van werk naar WAO het beste kon doorlopen.
Het opstarten en afronden van de ontslagprocedure was door het bedrijf niet iets wat vergeten werd.
Graag had ik nog enigszins contact met de organisatie willen houden, maar de werkwijze van het hogere management en de HR-functionaris weerhouden mij hier nu van.

Desondanks wens alle Enexis -medewerkers verder een goede toekomst toe.
Dat ze vooral gezond mogen blijven en niet dezelfde weg hoeven te bewandelen als ik dat heb moeten doen.

Voorlopig stop ik om mijn energie verder nog in het onderwerp "Enexniks" te steken. Immers, er zijn nu nog andere en veel belangrijkere zaken om mij druk over te maken.

Tot zover deze korte samenvatting over het reilen en zeilen bij:

Hans Laarhuis

3 opmerkingen:

Alida zei

Hoi Hans,
Ik schrik wel van je verhaal hoor. Een longontsteking. Geen wonder dat je zo moe en lamlendig bent.
Ik hoop van harte dat de medicijnen thuis aanslaan en dat je dinsdag niet te horen krijgt dat je toch opgenomen moet worden.

Net wat je schrijft, in een ziekenhuis stikt het van ziekmakende bacterien!!
Voor Margret ook fijn dat ze haar mannetje nog lekker om zich heen heeft nietwaar.

En dan je ex-werkgever.
Ik heb je slotconclusie nu gelzen en had dit eigenlijk al verwacht. Als het om siciale contacten gaat hebben ze in het bedrijfsleven nog heel wat te leren. Kom niet aan centen of status, want dan geven ze niet thuis.
Ik hoop dat je het nu ook echt af kunt sluiten.
Het heeft je veel energie gekost en per saldo heeft het je niks opgeleverd.

Wat ik wel hoop dat je ex-collega's je niet in de steek hebben gelaten. Want dan doet het extra zeer!

Groetjes van Alida

Anoniem zei

hoi hans
dat is even een flinke tegenvaller...een longontsteking! maar wel gelijk te verklaren waarom je je niet goed voelde.
ik geef je groot gelijk dat je wil proberen te voorkomen om in het ziekenhuis te liggen, er zwermt daar genoeg rond waar jij niet op zit te wachten. zelf ga ik afgelopen maand ook niet lekker en heb opname ook op het nimmertje weten te voorkomen.
donderdag moet ik voor controle naar umcg, spannend hoor. ik voel nu toch wel dat het dichterbij komt.
ik snap dat je het heel moeilijk vindt dat je niets hebt kunnen bereiken bij je ex werkgever. maar je kunt die energie nu beter in jezelf steken, je hebt het hard genoeg nodig.
ik hoop dat je ex collega's zich beter opstellen en af en toe nog iets van zich laten horen.
ik wens je sterkte en duim dat je dinsdag goed nieuws hoort.
liefs irma

Anoniem zei

Hallo Hans,
Groot gelijk dat je voor thuis hebt gekozen in plaats van het ziekenhuis. Je krijgt het wél voor je kiezen zeg!
Wat Enexis betreft, ben ik met stomheid geslagen. Daar heb ik gewoon géén woorden voor.
Diep en diép treurig.
Ik wens je heel veel sterkte.
Groeten van Leny

Margreth en ik in een eerder jaar

Margreth en ik in een eerder jaar
Op onze spartamets bij Bergen.