HOOG TIJD VOOR MIJN WEBLOG

9.30 uur

Inderdaad, het is de hoogste tijd om iets zinnigs op mijn weblog te plaatsen.
Dat is in feite wel belangrijk om te voorkomen dat een weblog uiteindelijk zijn waarde verliest en in het niets verzand.
Dat is de taak van de weblogger. Diegene die de weblog bekijkt kan de weblog ook levendiger maken door (uit belangstelling) ook eens een berichtje achter te laten.
Eerlijk geschreven zijn er soms ook redenen om wat minder actief te zijn als weblogschrijv(fst)er.
De laatste tijd werd ik geplaagd door luchtweginfecties met uiteindelijk een longontsteking.
Twee antibioticakuren en de twee keer een prednisolonstootkuur daarvoor waren waarschijnlijk daardoor de oorzaak dat de maagpijn die ik al sinds Kerstmis heb erger werd.
Een maagpijn die ik misschien wel heb overgehouden van al dat gedoe gedurende een jaar met die vroegere werkgever van mij.
Om te lokaliseren waar in de maag wat aan de hand is werd er eerst een buikecho en daarna een gastroscopie gedaan.
Dit laatste onderzoek was afgelopen woensdag. Ik wist wat een bronchscopie is en was er dus enigszins bekend mee hoe zo'n slangvormige geval door je hals gestuurd wordt. Nu niet door je luchtpijp maar door je slokdarm.
Er werd mij verteld dat er de voorkeur was om zonder een soort verdovingspray of roesje het onderzoek te doen. Reden is dat er dan minder kans is dat er allerlei zaken in de luchtpijp en zodoende in de longen terecht kunnen komen met weer een kans op een luchtweginfectie of longontsteking. Bovendien hoef je dan na het onderzoek, wat overigens vrij kort is, niet weer bij te komen van die kortstondige lichte narcose.
Zodoende liet ik het onderzoek nuchter, kokhalzend en boerend over mij heen komen. Boerend omdat tijdens het onderzoek lucht in wordt geblazen om de zaak beter te kunnen bekijken.
Wat een eeuwigheid leek te duren was in werkelijkheid toch vrij snel gepiept.
De arts kon mij vertellen dat ze niets bijzonders had ontdekt, behalve wat schimmelvorming in de slokdarm. Dit komt door de pufjes die ik overdag neem. Had ik ook al eens op de tong gehad.
Aan de hand van biopten ( heel kleine hapjes ) uit de maag wordt nu onderzocht welk middel moet worden ingezet om de verantwoordelijke bacterie te elimineren.

Deze week vanwege dat gedoe met mijn maag toch even contact opgenomen met de nurse-practitioner van het UMCG. Dit in het geval ik net nu zou moeten aantreden voor de transplantatie. Je weet maar nooit.
Op advies van bovenstaande nurse met die lastige naam sta ik nu tijdelijk naast de wachtlijst geparkeerd. Echter wel met de belofte dat ik op dezelfde plek weer terug kom.
Hopelijk dat dat dan op korte termijn is.

Vanwege dit alles kwam er van mijn voornemen om naar de uitvaart van Jan Feikens te gaan ook niets terecht. Een droevig triest gebeuren voor Stans en de kinderen die nu zonder man en vader verder door dit leven moeten.
Hopelijk zal op den duur de gedachten aan Jan hun juist steun geven.

Ik sluit af met het grote verlangen dat het miezerige weer wat ik nu al twee maanden langs zie trekken gauw plaats maakt voor een zonnig en voorspoedig voorjaar.
Dan kan mijn broer Paul ook wat aansterken van de heupoperatie die hij afgelopen donderdag (gisteren) heeft ondergaan.

heel veel groeten
Hans