EEN KORT BERICHTJE

21.30 uur.

12 Januari, eigenlijk wat laat om iedereen die af en toe op mijn weblog kijkt nog een gezond en goed 2009 toe te wensen.
Maar zolang ik hier en daar nog wat restvuurwerk van oudejaarsavond onder de dooiende sneeuw zie verschijnen denk ik dat dat nog wel kan.
En natuurlijk alle mensen die zoals ik op een donororgaan wachten wens ik veel kracht toe om die wachttijd te trotseren. Voor de een duurt het te lang, voor een ander mag het nog wel even duren en de daarbijhorende gezins en/of familieleden wachten samen mee.

Persoonlijk begin ik de invloed van het wachten zo langzamerhand best wel te merken.
Mijn reageren op deze situatie varieert van plotselinge minder positieve gedachten met minder leuke sensaties tot het gelukkig zijn dat er de medische mogelijkheid bestaat tot een beter lichamelijk bestaan.
Denken aan de mogelijkheden die in het verschiet kunnen liggen zoals het weer lekker met lucht kunnen wandelen met Boris door de bossen en tegen de wind in RENNEN over het strand in Zoutelande.
Door dat hele moeilijke mulle witte strandzand waar ik voor jaren geleden al zo'n hekel aan had.
Ik zou willen dat in ieder geval de mensen die ik ken via weblogs of sites en getransplanteerd zijn of nog worden in 2009 zoveel engeltjes op hun schouders mee mogen dragen dat zij in zoveel mogelijk gelukkig en gezonde omstandigheden verder kunnen.

Ik houd me echter aan de titel van mijn verhaaltje: "EEN KORT BERICHTJE".

Graag zou ik eerst in wat rustiger vaarwater willen komen i.v.m. afscheidafwikkeling bij mijn werkgever Essent-Netwerk inmiddels Enexis.
Hopelijk wil de directie voldoende tijd vrijmaken om mijn persoonlijke brief te lezen en hieruit concluderen dat de inhoud van deze brief en het daarin Gevraagde voor mij en mijn gezin vooral NU zeer belangrijk is.
Daarna kan ik ook op een een keer naar Hengelo afreizen om op een "nette wijze" ex-collega's een hand te geven.
Iets wat ik al veel eerder had willen doen.

groetjes

Hans Laarhuis