13.00 uur
Samenvatten, terugkijken ?
Het jaar 2008 samenvatten is iets dat niet zo gemakkelijk in het kort op papier is te krijgen.
Ik bedoel dan b.v. samenvattingen over gezondheid, ziekte, geluk, verdriet, gezin, familie, lotgenoten, kennissen, werk, ex-collega's, organisaties en tot slot en niet in de minste plaats Gedachten.
Van elk van genoemde items zouden minstens meerdere kantjes nodig zijn om er een duidelijke illustratie van te geven.
Omdat dit dus erg veel werk is en vooruitzien bovendien vaak verstandiger is kan ik een samenvatting over 2009 derhalve beter achterwege laten.
Bovendien is een weblog in wezen al een samenvatting van gedane zaken.
Het enige wat dan misschien wel belangrijk zou kunnen zijn is dat met de wetenschap van die voorbije zaken je profijt kunt hebben betreffende eventuele gebeurtenissen in de toekomst.
.
Waar ik persoonlijk het afgelopen jaar naast mijn longproblemen erg (te) veel mee bezig ben geweest is het feit dat die longproblemen er definitief de oorzaak van waren dat mijn werk niet meer te combineren was met de gevolgen van deze ziekte.
Ook de wijze waarop ik er achter ben gekomen dat je al knokkend door een rijsterbrij van bureacratische regels uiteindelijk moet concluderen dat je inderdaad in een erg kwetsbare positie bent terecht gekomen.
Zonder in een slachtofferrol te willen kruipen is er wel de realiteit dat je ingeval van ziekte ondanks het welvarende Nederland desondanks in de positie kunt komen te verkeren waarin alles niet meer zo vanzelfsprekend gaat als voorheen.
Bedrijven en instanties hebben hun regels en wetten en deze worden op een weinig persoonlijke wijze toegepast.
Mede dankzij mijn grootste steun en toeverlaat en huwelijksmaatje Margreth is het mij gelukt om deze ervaringen afgelopen jaar zonder blijvende verbittering over mij heen te laten komen.
Een niet te benijden rol voor een partner die ook met alle aspekten rondom ziekte geconfronteerd wordt.
Vooral de laatste weken was ik behoorlijk van slag doordat mijn werkgever mensen zoals ik blijkbaar gelijk behandeld als een afgeschreven bedrijfsonderdeel.
In januari misschien nog 1 poging met mijn vakbond doen om de directie van Essent-Netwerk proberen in te laten zien dat mijn inkomstenterugval naar de uitgeklede WAO wel erg ongelukkig uitpakt.
Ziek zijn zonder kopzorgen maakt een mens tenminste wel iets minder ziek.
.
BELANGRIJKSTE is echter wel dat ik iedereen zoveeeeeeeeeeel mogelijk gezondheid toewens in het nieuwe jaar en dat we allemaal ook eens om ons heenkijken of er iemand is die we op de een of andere wijze ergens me kunnen helpen.
Wat is er nu moeilijker om eens even aandacht te schenken aan anderen die het misschien niet zo getroffen hebben.
Bovendien wens ik al mijn transplantatiemaatjes zoveel mogelijk gezondheid, kracht en geluk.
.
Een goed en gezond nieuwjaar.
.
Hans
DAGBOEK
MIJN BELEVENISSEN
dinsdag 30 december 2008
WAT TWEEDUIZEND-ACHT BRACHT EN TWEEDUIZEND-NEGEN GAAT GEVEN
Gepost door Hans Laarhuis op 30.12.08
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hallo Hans,
Beter had je het niet kunnen verwoorden!Soms denk ik wel eens: Kon ik de politiek maar in gaan om het voor de zieken en gehandicapten het een beetje beter (financieel)te kunnen maken!Want de zieken en gehandicapten hebben het al moeilijk genoeg! Ik zeg ook altijd: je vraagt niet om ziek te worden, en als je kon dan ging je ook graag naar het werk toe om je centen te verdienen. Nederland is een rijk land maar helaas is die rijkdom er niet voor de WAO'er! Hans en Margreth we wensen jullie een goede jaarwisseling toe... en tot volgend jaar!
Groetjes ook namens Jan,
Stans
Dag Hans, Margreth en iedereen die dit leest...
Een heel gelukkig 2009 met veel liefde, warmte, vrede en gezonde lucht. Ademen, daar sta je niet bij stil, totdat het niet meer zo gemakkelijk gaat.
Ademen is leven en genieten, dat is mijn wens voor alle lotgenoten
van Hans.
Groeten van Leny.
Oeps, die laatste zin in mijn reactie komt een beetje raar over.
Het is een wens voor èn Hans én zijn lotgenoten.
Excuus, Leny.
Hoi Hans,
Tja, terugkijken maakt vaak niet vrolijk. Helemaal niet als het gaat om het politiek gesteggel. De hogere inkomens komen er altijd goed af, maar als chronisch zieke met een WAO uitkering heb je veel onkosten maar de vergoedingen zijn zeer karig. Niet productief, dan ook geen centjes!
En het leven is al zwaar genoeg als je ernstig ziek bent.
Ook of juist helemaal voor je partner en andere gezinsleden.
Daarom kijk ik niet te ver vooruit en liever helemaal niet naar wat geweest is. Vandaag is gegeven en daar moeten we het mee doen, er iets fijns van maken.
En wat aandacht van onze naaste maakt het leven gewoon wat aangenamer. Je hebt daarin helemaal gelijk.
Gelukkig heb jij ook je "lotgenoten"en dat is soms pretiig maar soms ook pijnlijk of confronterend. Maar er is ALTIJD begrip!
Ik wens jou en Margreth een heel gelukkig 2009.
Dat al jullie wensen en goede voornemens uit mogen komen!!!!
Liefs van Jan en Alida uit Assen
Een reactie posten