POSITIEF PROBEREN TE BLIJVEN

15.00 uur

Al een poosje mijn weblog niet aangevuld.

Dat komt ook omdat ik de dingen die mij echt hebben beziggehouden nu niet erg geschikt vind om zomaar naar buiten te brengen.

Zonder er teveel woorden aan te besteden wordt mijn en het leven van mijn gezin behoorlijk beinvloed door de moeizame en stressvolle overgang van Werk naar WAO. Als een rode draad loopt dagelijks deze misere door ons leven.

Er is helaas nu geen andere mogelijkheid voor mij, maar ik benijd eenieder die hiervan gevrijwaard blijft en nog een gezond werkzaam bestaan heeft.

Werkgever en uitkeringsinstantie hadden mij veel leed kunnen besparen indien er ietsepietsje meer medewerking was geweest.

Naast het al bestaande gezondheidsprobleem geconfronteerd te worden met een akelige financiele aderlating en een minder dan minimale medewerking en verantwoordelijkheid van de organisaties heeft erg veel effect op je dagelijkse bestaan.

Nadat ik in februari van dit jaar zelf al ben begonnen met mijn vragen omtrent mijn ophanden zijnde werkbeeindiging is er tot op heden nog heel veel ongewis en onduidelijk en hoop ik dat er tussen Sinterklaas en Kerstmis meer duidelijk komt.

En dat zal dan waarschijnlijk ook weer door initiatieven van mij moeten komen.

.

Dus zit er niet veel anders op dan positief te blijven.

.

En dat lukt als je toch wat vaker de wereld buiten huis opzoekt en ook op zoek gaat naar de aangenamere gebeurtenissen die zich her en der afspelen.

Vanmorgen met Margreth naar het nieuwe Nationale Muziekkwartier in onze woonplaats Enschede geweest en geconstateerd dat de miljoeneninvestering toch wel iets bijzonders voor de stad heeft opgeleverd.
Gedurende 2 dagen is er de mogelijkheid om de vele zalen en vertrekken te verkennen.

Vooral binnen in de tempel zijn er de voortdurend andere kiekjes debet aan dat je orientatie op de proef wordt gesteld.

Het feit dat er wel heel veel hoogteverschillen zijn was toch wel wat minder.

"Grappig" was mijn ervaring, al vaker meegemaakt, dat iemand met een rolstoel wel door een bepaalde deur mocht rijden, maar op de vraag of ik hiervan ook gebruik mocht maken vanwege mijn longprobleem werd toch maar vreemd gekeken en gereageerd met de opmerking: " Meneer, daar links is een trap die ook toegang geeft tot de grote zaal".

Rustig ademhalend denk ik dan weer bij mezelf: "Jij hoort ook bij de minder slimme geesten op deze wereld".

.

Al met al een goede lichamelijke oefening om de conditie op peil te houden.

Ondanks dat ik niet werk ervaar ik de snelheid waarmee de dagen voorbij vliegen soms als enigszins beangstigend. Alsof je in een sneltrein zit zijn toekomstige doelen alweer gewijzigd in gedane gebeurtenissen.

16 December alweer voor de zoveelste keer naar Groningen voor controle, en als je dit 3 keer hebt gedaan ben je alweer een jaartje mindere jong.

Groetjes
.

Hans