EVEN PAUZE

17.00 uur

Meestal zet ik elke week met heel veel plezier wat laatste ontwikkelingen op mijn weblog.
Dat zie ik als een positieve invulling van mijn tijd en ik merk dat je er ook heel leuke contacten mee kunt krijgen.
Bezoekers van de weblog waaronder ook lotgenoten kunnen o.a. op die manier elkaar ook eens een hart onder de riem steken.
Deze keer wil ik het kort houden. Dit vanwege de manier waarop ik vanuit mijn werksituatie op een zodanige wijze in de WAO dreig te belanden dat ik met mijn gezin hier erg de dupe van kan worden. Ondanks de extra verzekeringen die ik juist hiervoor al langer heb lopen. Morgen probeer ik met de hulp van mensen hier nog verandering in aan te brengen.
Daarom ontbreekt het mij nu ook aan enthousiasme om verder te typen.
Trouwens, het gaat naar omstandigheden best wel goed.
Met voldoende bewegen en gezond leven gaan we verder de lente tegemoed.


Groetjes en tot de volgende keer.

Hans Laarhuis

HET PAASFEEST KAN BEGINNEN

15.00uur

Bijna Pasen.

.

Palmpasen waren we met onze buren bij een optreden van de zanggroep Studio 65 uit Enschede geweest.

Het koor zong in de Josefkerk in Enschede gedeeltes uit de musical Jesus Christ Super Star.

Wij hebben erg genoten van vooral die delen waarbij ze met de volle bezetting met heel veel geluid de kerk vulden. Ook een damesduo met een heel hoog bereik klonk weergaloos.

Pasen behoort zoals de meesten onder ons wel weten tot 1 van de christelijke feestdagen en betekent dat voor circa twee eeuwen geleden Jezus Christus is verezen nadat hij eerder aan het kruis was gestorven. Vroeger toen ik nog op de lagere school zat was er veelal met mijn ouders en "broertje Paul" de gang naar de St. Janskerk in Enschede.
Vooral de Paaswake was tijdens het donkere deel met brandende kaarsen best wel sfeervol.

.

Tegenwoordig betekend het ook dat veel mensen een aantal vrije dagen hebben en gezellig met elkaar de dag doorbrengen beginnend met een paasontbijt waarbij de traditie van het paasei-eten nog altijd voortleeft. Alleen het aantal geconsumeerde eieren per persoon lijkt te zijn verminderd. Jaren geleden kwam het in menig gezin voor dat de vader des huizes zoveel mogelijk eieren probeerde te verorberen. Dit was vermoedelijk een traditie die ooit was ontstaan.

Misschien dat daarom vroeger ook aantal kinderen per gezin groter was.

.

Pasen 2008 is door de weerdeskundigen witter voorspeld dan de afgelopen kerstdagen waren.

Eigenlijk zou het misschien wel een gunstig tijdstip zijn om een oproep vanuit het groningse UMCG te krijgen voor een longtransplantatie.

Dit is echter wel wat cynisch geformuleerd omdat er tegelijkertijd met een longtransplantatie ergens anders mensen zijn die zullen treuren om een dierbare.

Met een kerkelijk feest met veel gebed en zang zoals Kerst of in dit geval Pasen is er misschien wel meer kans op een extra voorspoedig verloop.

.

Omdat ik momenteel vrij redelijk te pas ben had ik samen met Margreth ook nog op vrijdagavond voor een week geleden naar een optreden van zoon Rolf willen kijken.

Hij was jaren geleden al bezig om achter een draaitafel met geluidsapparatuur allerlei mixen van muziek te maken. Dit deed hij thuis ook al en daarom vonden we het ook wel jammer dat al die decibels tegelijk met zijn zelfstandige wonen met Anouk uit ons huis verdwenen.

In een of andere uitgaansgelegenheid in Enschede kan hij af en toe laten zien welke resultaten hij heeft geboekt.

Omdat het nog geen 1 juli is en er daarom nog gerookt wordt in de horeca heb ik toch maar afgezien van een bezoek.

Uiteindelijk waardeerde hij het zeer dat Margreth 1 van de bezoekers was. Nou, we wachten wel af hoe zich zijn muzikale talenten verder ontwikkelen. Met de combinatie van leraar lichamelijke opvoeding en zijn muziek kan hij z'n dagen goed vullen. Z'n website staat wel op mijn weblog in de rechterkolom.

.

Ik heb verder ook gemerkt dat ik op de site van longtransplantanten aangeland ben.

Trouwens al een hele poos geleden dat ik mij hiervoor had aangemeld.

Maar Paul v.d. E., beheerder van die site en die dat zou regelen was zo druk met z'n werk dat dat even duurde.

Moet je nagaan, Paul is ook getransplanteerd en dan weer zoveel in de weer met z'n baan.

Prima toch, dat dat mogelijk is.

Het geeft een goed gevoel dat je zo wat meer contacten krijgt met jonge en wat oudere mensen die min of meer in het zelfde schuitje zitten.
.

Naast de vele positieve zaken waren er in korte tijd twee jonge mensen met de ziekte cf weer de dupe van de te lange wachttijd welke in Nederland nog bestaat.

Beide stonden op de wachtlijst waarvan 1 op de urgentielijst.

De mogelijkheid tot een beter leven werd hun door het tekort aan donoren niet gegund.

Je vraagt je dan af, waarom dit in Den Haag zo lang moet duren voordat dit donortekort uiteindelijk minder wordt.

Initiatieven zoals de Grote Donor-show verleden jaar op televisie schudden de politici dan even weer wakker. Daarna sukkelt het gezelschap weer op een slakken-gangetje door.

.

Ik ben trouwens blij dat ik dit verhaaltje nog even kon maken, want ik heb door al die uren achter het computerscherm een paar heerlijk geirriteerde ogen.

Dat komt door de vele contacten en mails met mijn werkgever die er nog steeds niet in is geslaagd voor mij een rekensom te maken waaruit blijkt waar wij ons financieel in de loop van de tijd mee moeten zien ter redden.

Vele, vele telefoontjes en mailtjes met en naar vele verschillende mensen binnen het bedrijf, al gedurende een dikke maand hebben nog niet geleid tot een uitkomst.

Het laatste mailtje naar Essent was vandaag naar de Human Resource-businesspartner ( personeelsfunctionaris) waarin ik de hoop heb uitgesproken dat ik behalve longpatient tevens liever niet ook zenuwpatient wil worden.

Hetzelfde geldt voor het instituut UWV, waarvan in Hengelo een gigantisch kantoor staat vol met mensen waarvan ik er jammergenoeg nog niet 1 gesproken heb die een aantal vragen van mij kan beantwoorden.

Waar ik wel achter ben gekomen is dat de hoeveelheid en moeilijke regelgeving zelfs vaak door de uitvoerende mensen niet of niet goed worden begrepen.

Verder wil ik er nu even niets over kwijt omdat ik er ondanks alles van uit blijf gaan dat dit uiteindelijk goed komt.
.

Welnu, voordat ik een punt achter dit schrijven zet wil ik de bezoekers van mijn site bedanken voor de belangstelling.

.

Ik wens iedereen ook namens Margreth fijne paasdagen toe.
Tot de volgende keer.

.

Hans

BIJNA ALWEER VOORJAAR

16.30 uur

Voordat we het met z'n allen beseffen belanden we deze maand alweer in het voorjaar 2008.
Dit gecombineerd met het feit dat ik op de wachtlijst sta is voor Margreth reden om hier en daar al wat te beginnen met de voorjaarsschoonmaak.
Vandaag was ze al druk om de hele benedenverdieping te stofzuigen en boven overal stof af te nemen.

Dit had ook te maken met het bezoek van zoon Rolf en vriendin Anouk gisterenavond bij ons.

Anouk belde vanmorgen, ik pakte op en zij vertelde dat het niet de eerste keer was dat ze bij ons was geweest en nadien een soort van kleine pukkeltjes op de armen had.

Je gaat er dan vanuit dat er bij ons thuis een of andere boosdoener is die hier de veroorzaker van is.

Onze grote huisvriend cairnterrier Boris zou in eerste instantie in aanmerking komen.
In theorie zou dit kunnen, maar omdat wij dit altijd zorgvuldig in de gaten houden was dit niet te verwachten.

Ook omdat hij nog maar kort geleden een plukbehandeling en een uitgebreide wasbeurt had gehad en hij tevens geregeld buiten wordt geborsteld was dit niet erg aannemelijk.

Voor alle zekerheid kreeg Boris met een pipetje nog een middeltje tegen al die beestjes die hij als hond buiten wel eens tegenkomt.

Verder zijn Margreth, dochter Judith en ik niet van een vroegere generatie die 1 keer per week op de zaterdagavond in een teil water poedelde.

Ook proberen we alles i.v.m. mijn te verwachten opname zo vrij mogelijk te houden van alles wat ook maar voor een bacterie doorgaat.

Afgelopen week heeft Judith 1 dag in Almelo op een kinderdagverblijf gewerkt om te laten zien hoe zij met de kinderen omgaat.

Ze was blij met de mededeling aan het eind van de middag dat ze het prima had gedaan.Ze krijgt bericht wanneer ze eerst als invalkracht met een vast aantal uren per week kan beginnen. Nu werkt ze ook op invalbasis bij een andere kinderopvangorganisatie maar heeft daar minder kansen.
Dus uiteindelijk zijn Judith, Margreth en ik blij omdat dat voor haar ook weer wat meer zekerheid geeft.

Als ouders heb je dan weer een goed gevoel dat je zoon of dochter ergens in de maatschappij een werkplek vinden waar ze zich op hun plek voelen.

Allicht zal zich na verloop van tijd weer iets anders aandienen.

Vastroesten op 1 stek is ook altijd niet het meest optimale.

Nou, verder wachten we maar af wat er de komende week zoal op ons af komt.

Vooral in dit en het komende jaargetijde denk ik ook wel vaak: " Voor mij mag het ook nog wel eventjes duren voordat ik een telefoontje uit Groningen krijg".

Als ik het rustig aan doe geniet ik nu ook nog wel van datgene wat ik zo overdag nog allemaal mag doen en meemaak. Ik weet wat ik nu heb en moet afwachten hoe het allemaal zal gaan.

Dit is soms het twijfelgevoel dat je dan weer hebt. Anderzijds wil ik er toch ook wel helemaal voor gaan.

Uiteindelijk zal de oplossing toch in Groningen moeten komen.

Vanmiddag belde ik met medetransplantatiegenote Ine Pross .

Zij is vlak voor kerstmis 2007 getransplanteerd en heeft ondanks haar zeer grote blijheid met haar donorlongen toch nog wel last van optredende bijverschijnselen.

Ondanks dat is ze heel dankbaar voor het nieuwe leven dat zij nu mag leven.

Het opschrift op het naaststaande autootje heeft voor haar ook veel betekend.

Beste mensen, tot zover vandaag.

Bedankt voor het lezen en alvast bedankt voor het plaatsen van je berichtje.

Vind ik wel leuk. Alleen maar klikken op "REACTIES" hieronder en de rest gaat vanzelf.

.

Groeten

Hans