SCHRIKKELVRIJDAG 2008

16.30 uur

Vrijdag 29 februari 2008, schrikkeldag.
Wel een aardige dag om nog even een kort verhaaltje op mijn weblog te zetten, ondanks dat er eigenlijk niet zoveel bijzondere zaken te melden zijn.
De crocusvakantie heb ik niet zoals zoon Rolf, ongetrouwde schoondochter Anouk en haar familie besteed om naar Oostenrijk af te reizen om daar op de hogere en hoogste gedeelten samen met heel veel anderen in de sneeuw rond te dolen.
Ik ben meer een lentemens die weer meer gaat genieten van de langere dagen, de weer fluitende vogels en de ontluikende natuur. Hoop dat ik het aankomende jaargetijde nog vaak samen met velen mee mag maken.

Afgelopen week samen met Margreth allerlei nuttige en vaak aangename zaken gedaan, zoals het wegbrengen en weer ophalen van onze huisvriend Boris naar Losser. De gehele middag is de trimster met hem bezig geweest omdat het nog aanwezige puppyhaar allemaal
vastgeklit was. Een hele operatie. Vroeger toen ik honden nog vieze beesten vond, zou ik hem waarschijnlijk direct in de wasmachine hebben gestopt voor een wasbeurt op 90 gr. Celcius.



Enfin, afgelopen donderdag ben ik voor controle bij de longarts naar het MST (ziekenhuis Enschede) geweest. Dit ook samen met Margreth. Omdat 1 ingang van het ziekenhuis tijdelijk vanwege een virus op de IC is gekoppeld aan een legerhospitaal moesten wij via de hoofdingang naar binnen. Een hele mooie hoofdingang met 1 nadeel dat je er geen fiets, in mijn geval geen spartamet neer mag zetten.
Toch wel heel slim bedacht dat mensen met een handicap (wel eens voorkomend bij een ziekenhuis) hun vervoermiddel zoals een spartamet verderop langs een talud in de parkeergarage moeten stallen. Ik mocht mijn spartamet ook niet meenemen naar binnen.
Door tactisch optreden van Margreth kon dit beginnende brandje met de bewakingsambtenaar uiteindelijk geblust worden.
Misschien dat hierdoor het adrealinegehalte en daarmee ook het zuurstofgehalte in mijn bloed hoger waren dan normaliter het geval is. Waarde was 93% bij 2ltr. zuurstof.
De longarts was verder tevreden over mijn stabiele situatie.
Op die momenten denk ik dan, een telefoontje uit Groningen mag nog wel even op zich laten wachten.

s'Avonds heb ik dan ook een lekker wijntje gedronken. Margreth niet, want zij is een beetje allergisch voor alcohol en krijgt er een heet hoofd van.
Ik kan in ieder geval van een glaasje wijn lekker slapen en de transplantatiearts zegt dat ik dit ook met maximum van twee glaasjes per avond vol moet houden. Je moet er ook wat voor over hebben.
Dromen kan ik dan ook beter, alhoewel er niet altijd de garantie is dat het een prettige droom is.
Ik ben al wel eens gepaard gaande met ongecontroleerde bewegingen wakker geschrokken doordat ik droomde dat ik vastgebonden op een operatietafel lag.
Soms als ik half slapend lig te mijmeren kan ik ook wat gemakkelijker zaken in m'n hoofd toelaten waar ik overdag minder aan denk. Vanmorgen probeerde ik in nog wat comateuse sferen wat gedichtregels achter elkaar te zetten.
Ik probeerde wat flarden te onthouden en schreef het op een papiertje.

"Wachten"

Wachten
Wachten, soms met bizarre gedachten
Gedachten als een rode draad lopend
Op een goed resultaat hopend
Door je hoofd veel en allerlei dingen
Ook dat telefoontje vanuit Groningen
Uiteindelijk dat einddoel halen
De wereld van heerlijk ademhalen

Om het verhaaltje niet te lang te laten worden en omdat ik zo ga eten stop ik ermee.

Groeten.
Hans

NUTTIGE EN AANGENAME ZAKEN

10.30uur
Februari en maart zijn bij mij vaak de maanden waarin ik tijd moet inruimen voor het eerlijk invullen van de belastingformulieren voor Margreth en mij. Hiermee ben ik dan ook bezig geweest. Allerlei gegevens verzamelen en dan maar in het belastingprogramma invoeren. Vroeger had ik meneer G. die dit voor mij deed. Deze man kende ik toen nog uit de tijd dat mijn ouders nog een centrale verwarmingsbedrijf hadden. Vele uren waren in die tijd hij en mijn moeder in het door sigarettenrook blauw staande kantoortje bezig om de hele boekhouding op orde te houden. Vooral ten tijde van de jaarlijkse bezoeken van een belastinginspecteur was het een heel bijzonder ritueel dat mijn vader niet eerder ons huis mocht betreden voordat het bovenslaapkamerraam gesloten was.

Een openstaand raam betekende voor hem immers : " Weg blijven: de controle is nog niet afgelopen".

Niet dat er iets te verbergen was, maar alleen het feit al dat hij dan misschien dingen zou zeggen die niet zo slim waren was voldoende voor deze procedure.

Grappige bijkomstige gedachten dus die zelfs bij belastingaangiftes kunnen optreden.

Wat betreft mijn dienstbetrekking bij Essent zijn er de nodige ontwikkelingen.

In hoeverre ik hier blij of minder blij over moet worden moet ik nog maar even afwachten.

Wat ik wel weet is dat ik minder gelukkig ben met het tijdstip waarop de gang naar een volledige WAO wordt ingezet, nu op het moment dat ik op vrij korte termijn in Groningen kan worden opgeroepen voor de transplantatie.

Het staan op een wachtlijst voor transplantatie in combinatie met de dreiging van het verliezen van een baan is voor mij in ieder geval geen gelukkige combinatie.

Maar ja, de realiteit laat nog eens weer zien dat regels en wetten vaak zwaarder wegen dan wat meer flexibiliteit wegens omstandigheden in de toepassing hiervan.

Of kan hier binnen Essent nog iemand iets aan doen?

Des te meer vond ik het heel gezellig dat ik pasgeleden collega's op bezoek kreeg.

Met z'n drieen kwamen ze een kop koffie drinken en brachten een echt wel groot boeket bloemen mee.

Vanaf deze site wil ik alle collega's bedanken en verder veel vreugde in hun werk en daarnaast gezondheid toewensen.

Van collega voornaamgenoot Hans had ik min of meer begrepen dat ik ervan uit moet gaan dat mijn weblog niet helemaal meer onbekend is.

Vandaar ook dat ik best wel opppas wat ik zoal op mijn site verhaal. (grapje)

Verder ben ik bezig om door goed ademhalen en de juiste conditietraining die irriterende borstkasspieren te ontlasten.
Door benauwdheid ga je namelijk verkeerd en te oppervlakkig en hoog ademhalen.
Net als onze volwassen kinderen ( sportschoolfanaten) probeer ik dus ook lichamelijk actief te blijven.
Nou, ik stop er weer mee, zodat er voor de volgende keer ook weer wat nieuws over blijft.

Groetjes. Hans

TUSSEN CARNAVAL EN PASEN

9.45 uur
Nog eens even weer een kort verhaaltje plaatsen. De site ben ik immers niet begonnen om er verder niets mee te doen. En de tijd gaat zonder dat je er iets voor hoeft te doen gewoon door.
Echte opzienbarende zaken zijn er niet gebeurd. Ook niet wat betreft ontwikkelingen wat betreft mijn te verwachten oproep vanuit Groningen. In april heb ik weer een oproep voor controle.
Het enige vervelende is dat ik sinds een tijdje behept ben met allerlei vreemde pijnscheuten door mijn borstkas. Vorige week al niet meegedaan in mijn tweewekelijkse fysiogroepje.
Ik denk zelf dat het uit te staan heeft met een verkeerde ademhaling waardoor spieren niet goed aangespannen of ontspannen zijn.
Ik was toch wel van plan om zo direct naar de fysio heen te gaan en op een wat rustige manier wat te gaan trainen.
Vanmiddag had ik eigenlijk wel ingepland om wat werkzaamheden in de voortuin te verrichten.
Wat op een krukje heen en weer schuiven en oud hout wegsnoeien.
Het is momenteel immers net voorjaarsweer. Als we iets verder in de tijd zijn nodig ik Rolf en Judith ( mogen er ook meer zijn ) wel uit om ook een paar uur de handen uit de mouwen te steken om alles er weer een beetje toonbaar uit te laten zien.

Na de Carnavalstijd die voor bepaalde groepen van onze bevolking helaas voorbij is zijn we in de vastentijd terecht gekomen.
Met de verjaardag van Margreth zijn we deze periode goed begonnen.
Omdat ze de visite in wat groepjes had verdeeld heeft ze haar verjaardag meerdere keren mogen vieren hetgeen eigenlijk best gezellig was.
Met nog een ander 50-jarig Sarah-feestje van een vriendin van Margreth en tegelijkertijd een nicht van mij hebben we toch weer wat teveel calorieen naar binnen gewerkt dan eigenlijk wel goed was.
Vanaf nu gaan we dus toch serieus beginnen om wat beter op te letten wat er zoal in onze monden naar binnen gaat.
Ik denk dat ik nu maar stop met dit korte stukje, mede omdat het invallende zonlicht zich steeds verder meester maakt van mijn beeldscherm.

Het allerbeste met jullie toegewenst.

Groetjes,
Hans