LEKKER, EINDELIJK VAKANTIE

9.00 uur

Wat een heerlijk gevoel, 't werk zit er op, de meeste zaken die gepland waren zijn weer afgehandeld en de belangrijkste deadlines zijn weer gehaald.

Dus een heerlijke vakantie is dan toch wel het minst welverdiende waar de mens recht op heeft.

En thuis laten we de boel de boel.

Hopelijk zijn de weersomstandigheden waar het ecotaxvliegreisje naar toe gaat ook zodanig dat onze lijven er na terugkomst weer lekker bruin glimmend uitzien.
Ook lekker voordelig en als je een paar bomen adopteerd ook nog goed voor het millieu.

Nou ja, gelukkig of jammergenoeg is bovenstaande voor mij niet van toepassing .

Neen, Margreth en ik hebben zo'n vakantietripje nog even uitgesteld.
Dus de twee strandstoelen hiernaast zijn nog even niet voor ons tweetjes bestemd.
De periode voor een longtransplantatie nodigt ook niet direct zo uit voor zoiets als een stedentrip die wij eerder wel maakten of een wandeltocht door het Zuid-Limburgse heuvelland.

Dit in gelukkige tegenstelling met hart en long-getransplanteerde mensen uit meerdere landen die in juni in Frankrijk hebben meegedaan met de europese spelen. ( hierover meer in mijn vorige verslag)

Bij veel mensen gaan soms al vroeg in het voorjaar de gedachten al uit naar inplannen van hun vakanties.

Zonder zelfmedelijdend te willen zijn is het ons wel duidelijk gebleken dat de mogelijkheden op alle fronten anders worden zodra jezelf of een naaste met een beperking geconfronteerd wordt.

Na verloop van tijd hebben wij ondervonden dat "anders" niet hoeft te betekenen dat de mate van ergens van genieten minder hoeft te worden.

Van 1 dag uit, al is het soms wat kort kun je vaak heel erg genieten.

Inderdaad, de afstand die je aflegd is afhankelijk van je vervoermiddel wat korter dan bij een meerdaagse trip.

Afgelopen zondag waren we bij mijn broer Paul en zijn gezin in Oosterwolde, iets voorbij de grens Drente, Friesland.

Hier zijn we de laatste jaren al meerdere keren geweest en telkens kun je vanuit zo'n plaats weer andere omgevingen ontdekken.
Op enige afstand van Oosterwolde ligt het plaatsje Veenhuizen en omdat Margreth daar nog eens naar toe wilde om een plaatselijke theetuin te bezoeken reden we met Paul, schoonzus Jolanda en 2 van hun kinderen daar naar toe.

Bekend is Veenhuizen door de uit circa 1900 stammende strafinrichting met z'n talrijke dienstgebouwen met hun markante opschriften.

Ook staat er in de nabijheid nog de in 1892/1893 gebouwde gestichtskerk waar vroeger de ambtenaren met hun gezinnen ter kerke gingen. Achter in de kerk op goedkopere banken was er plek voor landlopers.
Reeds in 1825 stichte hier de Maatschappij van Weldadigheid 3 grote gestichten.

Evenals dit dagtripje werden we pasgeleden door onze buurtjes Lotie en Ine uitgenodigd voor een dagtochtje met hun camper naar de omgeving van Giethoorn en Blokzijl.

Zelfs een uitgebreid luxe ontbijt hoorde bij deze dag en werd gezellig op de Holterberg in de camper genuttigd.

Daarna werd er koers gezet naar een heel mooi en rustig plekje aan het water bij het plaatsje Belt-Schutsloot.
Dan is het helemaal geen kunst om zo aan de waterkant een aantal uren door te brengen.

Later op de middag reden we naar het plaatsje Blokzijl met z'n idyllische haventje.

't Was een heel geslaagde dag en mede dankzij het mooie weer konden we extra genieten van de natuur en bezienswaardigheden.

Dank je wel buurtjes Flink!

Wat betreft mijn longen is het mede dankzij goede medicatie via een tweedagelijkse verneveling nog steeds vrij stabiel en kan ik verder niets anders doen dan "rustig" op de wachtlijst blijven staan en zorgen dat mijn conditie op peil blijft.

Twee keer per week naar de fysio waar ik dan behalve andere longpatienten ook mijn transplantatiegenote Jacqueline tref.

Jacqueline staat ook op de wachtlijst, is nogal fotogeniek en mede daardoor is een portret van haar samen met een fysio-stagiere te bewonderen op enkele plaatsen in het MST te Enschede.

Naaststaande foto geeft de poster weer, die tussen de liftdeuren van het MST aan de Haaksbergerstraat hangt.

Jacqueline staat rechts op de poster.

Het lijkt mij een topblikvanger en wellicht wordt ze in de toekomst nog vaker gevraagd voor fotosessies.

Tenslotte vermeld ik op mijn weblog het op ieder indrukmakende en tevens trieste gebeuren dat op 21 juni Elvira Luyendijk op bijna 28-jarige leeftijd is overleden.

Enkele jaren geleden trainde zij ook in het fysiogroepje op het MST-Enschede en vorig jaar zag ik haar in Groningen tijdens mijn screening.

Haar intens sterke wil om te leven moest het opgeven tegen haar steeds weer lichamelijke tegenslagen.

Ik wens haar ouders, zus, verdere familieleden, vrienden en bekenden heel veel sterkte en weet zeker dat we haar altijd in gedachten zullen houden.

Allemaal het beste toegewenst.

Hans